Botime për të rinj: 12-18 vjeç. “Beni dhe Ana” është një roman për fëmijë mjaft i këndshëm. Aty flitet për dashurinë fëmijërore mes Anës dhe Benit, për prindërit e tyre, shokët e shoqet e klasës së tyre, mësuesin aq simpatik Zajbman etj. Romani trajton një anë të veçantë të marrëdhënieve të fëmijëve, si dhe dashamirësinë dhe taktin që tregojnë ndaj tyre si prindërit, ashtu edhe mësuesit. Mjedisi dhe jeta e përditshme e fëmijëve, në klasë e jashtë saj, vjen me ngjyra të gjalla e shumë tërheqëse. Peter Hertling është një shkrimtar gjerman, i cili ka shkruar shumë libra për fëmijë. Krahas shumë çmimeve letrare, libri “Beni dhe Ana” fitoi çmimin e librit për fëmijë të Cyrihut.

Poezia e Naimit është gjuha shqipe e shpirtëruar me pamje të dashurisë. Shqipja e tij e shkruar mbërriti statusin e gjuhës së komunikimit kombëtar. Shqipja e shkruar poetike është e ndryshme, e dallueshme para tij e pas tij. Niveli i lartë i përjetimit krijoi fjalët e reja shqipe, që për breza të mëvonshëm morën statusin e përhershëm të gjuhës së nënës, gjuhës amtare.

Libri 100 shkencëtarët që kanë ndryshuar botën, na njeh me arritjet gjigante të tyre: me këta njerëz, të cilët jo rrallë janë përballur me mosbesimin e skajshëm të mjedisit ose, edhe më keq, janë dënuar në rrugën e tyre për të zgjeruar kufijtë e dijes njerëzore. Në spektrin e gjerë të njohjeve shkencore, ky libër na çon nga kozmologjia e. Kopernikut dhe e Galileit, nëpër labirintet mjekësore të Hipokratit dhe Galenit, te fushat e fizikës, biologjisë, kimisë dhe të gjenetikës. Kjo është historia e ideve që i kanë dhënë formën botës së sotme, dhe që do ta formatojnë atë edhe në të ardhmen.

Albert Kamy u afirmua qysh me veprat e para si një nga penat më të fuqishme të shekullit XX. Ai ishte vetëm 27 vjeç kur u largua nga Algjeria për në Francë, si pasojë e mbylljes nga cenzura profashiste të gazetës që drejtonte në Algjer. Një mik i pati premtuar një punë tipografi në një gazetë pariziane dhe në këtë posy ai e filloi “karrierën” në Francë, në mars të vitit 1940. Në krye të dy vjetëve, shtëpia e madhe botuese pariziane Gallimard nxorri nga shtyi thuajse njëkohësisht, respektivisht në qershor dhe në tetor 1942, romanin e shkurtër I Huaji dhe esenë e gjatë Miti i Sizifit. Historia e letërsisë franceze kishte ndërruar faqe.

Faik Konica është ndër të paktët, ndoshta rasti unik në historinë e letërsisë dhe kulturës shqiptare, që megjithëse fizikisht e ka mbyllur tanime jetën e vet, vepra i qëndron e hapur. Edhe pse nisi të botojë plot njëqind vjet më parë (1895), prapë nuk është arritur të vëhet një bilanc i plotë e i saktë i trashëgimisë së tij. Është fakt i njohur se ai shkroi e botoi për disa dekada, në disa gjuhë e në disa vende, në shekullin e kaluar e në shekullin tonë. Para kësaj panorame të gjerë e tepër të larmishme studiuesit e tij gjithnjë janë gjendur përpara enigmash dhe befasish nga më të çuditshmet. Kjo i ka bërë ata të vihen në rolin e dyfishtë, të arkeologut dhe të paleontologut; nga një anë të hetojnë e të hulumtojnë, të gërmojnë e të zbulojnë, dhe, nga ana tjetër, të rindërtojnë vepra dhe të përfitojnë lidhje brenda rrjedhave të veprimtarisë së tij.

Shtëpia Botuese Albas sjell veprën studimore “Anton Pashku” të akademikut Sabri Hamiti. Botimi i këtij libri përkon më 80-vjetorin e lindjes dhe 22-vjetorin e shkuarjes në amshim të Anton Pashkut. “Anton Pashku” promovohet në ambientet e Bibliotekës Kombëtare. Në fjalën e tij, studiuesi Sabri Hamiti vlerësoi e kujtoi mikun dhe shkrimtarin Anton Pashku, të cilin e konsideroi novelistin më të mirë të letrave shqipe. Studiues dhe dashamirës të letrave u mblodhën së bashku për të kujtuar dhe nderuar figurën e shkrimtarit Anton Pashku.

Stefan Çapaliku u lind në Shkodër në vitin 1965. Ai është diplomuar për gjuhë letërsi shqipe në Universitetin e Tiranës në vitin 1988. Më 1995 përfundoi doktoraturën. Prej vitit 1998 jeton në Tiranë. Ai është nderuar me çmmime kombëtare dhe ndërkombëtare dhe është nominuar për çmimin “Europa” për realitete të reja evropiane. Kohët e fundit kontributet e Stefan Çapalikut janë shtrirë edhe në regjinë skenike dhe filmike.

Kjo përmbledhje dokumentesh dhe tekstesh të ndryshme që lidhen me Marrëdhëniet Ndërkombëtare (MN), mbulon një periudhë të gjatë historike në marrëdhëniet mes shteteve, që fillon nga kohët e lashta, shek. XIII o. Kr., deri në fund të shekullit XX. Një mjet studimi dhe pune për studiuesit e historisë së marrëdhënieve ndërkombëtare, studentë dhe të interesuar të ndryshëm për këto probleme i ka munguar deri tani botimeve tona universitare. Kjo anatologji është para së gjithash një mjet didaktik i domosdoshëm për të gjitha kurset e studimeve universitare, që lidhen me historinë e përgjithshme dhe marrëdhëniet ndërkombëtare. Tekstet dhe dokumentat e botuara janë grupuar sipas kronologjisë e kombinuar edhe me kriterin tematik, duke ua kushtuar disa prej tyre zonave me interes gjeopolitik si p.sh. Çështja Lindore, problemet koloniale, integrimi dhe bashkëpunimi evropian e të tjera. Zgjedhja e teksteve dhe dokumenteve është bërë duke pasur në qendër të vëmendjes Evropën dhe rajonet e tjeratë lidhura ngushtë me të nga ana historike dhe politike. Përpos kriterit kronologjik, kriteri gjeografik i përzgjedhjes së dokumenteve lidhet kryesisht me Evropën dhe herë pas here, sipas tematikës së zgjedhur, me rajonet për rreth saj, si Linjda e Afërme, ose vende si SHBA-ja, kontinente si Azia, Afrika, që kanë qenë nën ndikimin e saj në kohët moderne.

Studiues, estet dhe kritik i letërsisë dhe arteve, ish drejtor i Institutit të Lartë të Arteve, petagog i estetikës dhe shef i Sektorit, shkencor të Filozofisë në Universitetin e Tiranës, studiues i njohur i vepres së shkrimtarit Ismail Kadare.

Romantizmi ka qenë një revolucion në ndjeshmëri dhe në shije, që përqafoi dhe shndërroi në mënyrë të pakthyeshme të gjithë kulturën europiane. Në këtë sintezë të qartë, autori eksploron origjinalitetin e kontributit që i ka dhënë lëvizja romantike filozofisë së artit, duke nisur me vëllezërit Schlegel, për të vazhduar me Novalis-in, Wordsworth-in, Koleridge-n, Chateaubriand-in, Foscol-in, Manzoni-n dhe Leopardi-n. Pas një kronologjie dhe gjeografie të estetikës romantike, ilustrohen tiparet përbërëse të saj: që nga polariteti mes antikes dhe modernes, së dëlirës dhe sentimentales, klasikes dhe romantikes, te zbulimi i Mesjetës dhe i Orientit, tek arti si formë e epërme e njohjes e deri te nihilizmi. Më pas diskutohet për kategoritë mbi të cilat artikulohet kjo estetikë: kapërcimi i imitimit, ironia, e shëmtuara dhe groteskja, shija për fragmentaren, e madhërishmja, e mrekullueshme, alegoria, simboli, duke vazhduar me shqyrtimin se si reflektohen këto në teorinë e romanit dhe të tragjedisë, në kritikë, në letërsi, në pikturë dhe në muzikë. Paolo D’Angelo është profesor i Estetikës në Universitetin e Messina-s. Ndër librat e tij mund të përmenden: “L’estetica di Benedetto Croce” (1982), “Simbolo e arte in Hegel” (1989), “L’estetica italiana del Novecento” (1997).

“Veprat e artit janë një formë provokimi. Në nuk i shpjegojmë, por matemi me to. I interpretojmë sipas qëllimeve e dëshirave tona, u japin atyre një sens, origjina e të cilit nodhet në format tona të jetës e në mënyrat tona të menduarit. Veprat e artit janë lartësi të paarritshme. Ne nuk i mësyjmë përballë, por që t’i zotërojmë më mirë, u sillemi rrotull. Çdo brez i shikon nga një pozicion i ndryshëm dhe i vëren me sy të rinj, edhe pse nuk është e thënë se pikëvështrimi i tij është më i përshtatshëmi. Çdo aspekt i veprës ka orën e vet… Madje është vetëm grumbullimi i interpretimeve që jep sensin e plotë të një vepre arti për brezin që vjen.” A. Hauser